De Paulicianen vormden een gnostische religieuze stroming, opgericht in de 7e eeuw in Armeense Kibossa die zich ontwikkelde naast de christelijke kerk en die uitsluitend op Paulus' brieven en op de evangeliën gericht was.
Het dualisme dat de tegenstelling tussen geest en stof absoluut wilde maken, zoals vroeger de gnosis en het manicheïsme, herleefde bij de paulicianen sinds ongeveer 650. De paulicianen baseerden zich uitsluitend op Paulus' brieven en op de evangeliën. De paulicianen vonden de rest van de bijbelse boeken duivels. Ze verwierpen elk samengaan tussen kerk en staat en vonden de kerk veel te materialistisch.
Over de oorsprong van het paulicianisme is weinig bekend, maar mogelijk heeft naast het Manicheïsme ook het Nestorianisme een rol gespeeld.
De paulicianen werden vervolgd in Armenië tijdens keizerin Theodora. Later werden de paulicianen voor militaire doelen ingezet op de Balkan (970), waar hun inzichten doorwerkten op de bogomielen in de tiende eeuw. Via de paulicianen en bogomielen belandde vermoedelijk gnostisch en manichees materiaal in de gnostische stroming van de Katharen.