Het monotheletisme en het mono-energisme behoren beide tot het domein van de christologische leerstellingen.
De discussies rond deze leerstellingen werden gevoerd in de kerken van het Nabije Oosten in de 6de en 7de eeuw.
Het was de bedoeling een compromis te vinden tussen het monofysitisme of de leer dat Christus één natuur heeft, en de tweenaturenleer van Chalcedon.
Het woord “natuur” werd vervangen door “wil” of “energie”.
De stelling luidde dan: Christus heeft één wil (monotheletisme) of één energie (mono-energisme) die afgeleid wordt uit zijn persoon (hypostasis) die één is, niet uit zijn twee naturen. Zo kon men spreken over één energie, één wil zonder de enkelvoudige natuur (van de monofysieten) te moeten erkennen.
Onder meer de Byzantijnse keizer Heraclius was voorstander van deze compromistheologie.
Het monotheletisme werd veroordeeld op het Lateraans Concilie van 649 en het Concilie van Constantinopel in 680-681.
| Christendom (portaal) | |
|---|---|
|
Drie-eenheid: Vader ∙ Zoon ∙ Heilige Geest |
arz:المشيئه الواحده bg:Монотелитство cs:Monotheletismus el:Μονοθελητισμός et:Monoteletism fi:Monoteletismi fr:Monothélisme he:מונותליטיזם hu:Monotheletizmus it:Monotelismo ja:単意論 no:Monoteletisme pl:Monoteletyzm pt:Monotelismo ro:Monotelism ru:Монофелитство sr:Монотелитизам sv:Monoteletism tr:Monotelitizm uk:Монофеліти zh:基督一志论