Religie kennis Wiki
Registreer
Advertisement

De kerkvaders zijn de vroege invloedrijke theologen en schrijvers in de christelijke kerk. De periode van de kerkvaders kan worden onderscheiden in de preniceaanse patristiek (100/120-325), hoogpatristiek (325-451) en de late patristiek tot ca. 750, in de Oosters-Orthodoxe Kerken tot heden). De leerlingen van de apostelen worden doorgaans tot in de tweede, soms derde, generatie Apostolische Vaders genoemd en zijn geen kerkvaders. Men noemt de kerkvaders vaak apologeten omdat zij pogen de christelijke opvatting van de wereld te legitimeren.

De geschriften van de kerkvaders vormen de eerste vorm van literatuur in de vroege middeleeuwen, na de val van het West-Romeinse Rijk. De kerkvaders verdedigen de christelijke levensvisie met traktaten, geschreven in het Latijn, die handelen over theologische en filosofische vraagstukken. Deze traktaten zijn een duidelijke breuk met de Romeinse cultuur, die vooral gericht was op epicuristisch genot. De kerkvaders daarentegen leggen de nadruk op ascese en geloofsijver en beschouwen zinnelijke genoegens als nefast voor het christelijke ideaal.

Katholieke Kerk[]

Kerkvaders komen voor tot circa 750. Na deze periode wordt de bijzondere betekenis van theologen geëerd met de titel kerkleraar. De criteria om voor kerkvaderschap in aanmerking te komen:

  • wordt geciteerd in aan de kerk gerichte pauselijke documenten;
  • wordt geciteerd door een concilie;
  • wordt in samenkomsten van de vroege kerk publiekelijk gelezen;
  • wordt genoemd als sanctitate et doctrina insignis in het Martyriologium Romanum;
  • wordt door kerkvaders aangehaald als autoriteit.

In de Katholieke Kerk drukt het predicaat kerkvader niet een onwankelbare geloofstrouw van de bedoelde theoloog uit; zo kunnen Tertullianus en Origenes theologisch geproblematiseerd worden, maar toch als kerkvader gelden.

Oosterse Orthodoxie[]

In de Oosterse Orthodoxie wordt de eretitel kerkvader nog steeds en doorgaans impliciet verleend.

Reformatie[]

De protestantse kerken kennen geen kerkvaders. Deze zijn weliswaar voorbeeldige voorgangers in geloof, maar omdat protestantse kerken geen Traditie als openbaringsbron erkennen, zijn er evenmin bijzondere gelovigen zoals de kerkvaders, die van bijzondere betekenis voor de Traditie zijn. De bevindelijk gereformeerden kennen wel oudvaders: de gezaghebbende piëtistische schrijvers uit de zeventiende en achttiende eeuw.

Kerkvaders[]

Bestand:Solari und da Carona Hieronymus als Kirchenvater.jpg

Hiëronymus

De grote kerkvaders van het Westen zijn: Ambrosius, Aurelius Augustinus van Hippo, Hiëronymus en Gregorius de Grote (Paus Gregorius I).

De grote kerkvaders van het Oosten zijn: Athanasius van Alexandrië, Basilius de Grote, Gregorius van Nazianze en Johannes Chrysostomus.

Andere kerkvaders zijn bijvoorbeeld Theodorus van Mopsuestia, Diodorus van Tarsus, Arnobius en Vincentius van Lérins.

Zie ook[]

Externe link[]

ar:آباء الكنيسة be:Айцы Царквы bg:Отци на Църквата ca:Pare de l'Església cs:Církevní Otcové da:Kirkefader el:Εκκλησιαστικοί Πατέρες eo:Patroj de la Eklezio fi:Kirkkoisä fr:Pères de l'Église fy:Tsjerkfaar gl:Pais da Igrexa he:אבות הנצרות hr:Crkveni oci hu:Egyházatyák ia:Patres del Ecclesia id:Bapa Gereja it:Padre della Chiesa ja:教父 ko:교부 lb:Kierchepappen ml:ആദ്യകാല സഭാപിതാക്കന്മാർ no:Kirkefedre pl:Ojcowie Kościoła pt:Padres da Igreja ru:Отцы Церкви sco:Kirk Faithers sh:Crkveni oci sk:Cirkevný otec (stredovek) sl:Cerkveni očetje sr:Црквени оци sv:Kyrkofader sw:Babu wa Kanisa uk:Отці Церкви zh:教会父老

Advertisement