Francesco Marto (Aljustrel bij Fátima, 11 juni 1908 - 4 april 1919). Hij is het oudere broertje van Jacinta. Francesco is een rustige en stille jongen. Bij de eerste verschijningen in Fátima in 1917, is hij de enige die niets hoort. Na de daarop volgende verschijningen wordt hij steeds stiller en begint zich terug te trekken. Hij is meer onder de indruk van "het licht waarin hij God ziet" , dan in de uiterlijke schoonheid bij verschijning. Hij bidt veel en alleen.
Samen met zijn zusje Jacinta en nichtje Lucia dos Santos heeft hij veel moeten lijden. Tot in de gevangenis toe. Daar vinden de kinderen steun in het bidden van de rozenkrans en roepen de medegevangen op om gezamenlijk te bidden. In al zijn lijden dat hij als een volwassene heeft moeten ondergaan zijn Francesco en Jacinta steeds kind gebleven. De ondeugden die elk kind in zich draagt hebben zij met volle teugen genoten. Beiden stierven aan de Spaanse griep in 1919.
Op 13 mei 1999 werd hij samen met zijn zusje Jacinta zalig verklaard. Zijn feestdag is 20 februari (samen met zijn zus) en op 4 april.