De Banco Ambrosiano was een Italiaanse privé-bank die in de 19e eeuw werd gesticht door Rooms-katholieke geestelijken. In de tweede helft van de 20e eeuw groeide de bank snel onder leiding van de zakenman Roberto Calvi uit tot een factor in het financiële leven.
Via de Banco Ambrosiano werden gelden van de Rooms-katholieke kerk en van de maffia belegd in Zuid-Amerika. Toen de bank in 1982 failliet ging, met een schuldenlast die geschat werd tussen de 700 miljoen en de anderhalf miljard dollar, veroorzaakte dat een schandaal dat ver buiten de financiële kringen doordrong.
De Vaticaanse Bank had een groot aandeel in deze bank en de bank van het Vaticaan betaalde dan ook 250 miljoen dollar aan schuldeisers van de Banco Ambrosiano maar het Vaticaan en aartsbisschop Paul Marcinkus ontkenden iedere betrokkenheid bij het schandaal van dit faillissement.
De zakenman en voorzitter van de bank, Roberto Calvi en zijn vermeende betrokkenheid bij de vrijmetselaarsloge P2 worden vaak vermeld als mogelijke oorzaken voor het tenietgaan van de Banco Ambrosiano.
Calvi werd in 1982 aangeklaagd voor een lange lijst van financiële en politieke overtredingen waaronder het witwassen van grote bedragen. Calvi dook onder maar op 17 juni 1982 vond men hem dood terug onder een brug in Londen.
Bij het onderzoek naar de bank werd duidelijk dat Calvi en de zijnen meer dan 200 spook-banken hadden opgericht (banken die alleen op papier bestonden), en dit bood hem een labyrint van mogelijkheden om zijn duistere praktijken te verdoezelen. Een wel echt bestaande bank, de Cisalpina bank op de Bahama's die door Calvi en aartsbisschop Marcinkus werd bestuurd, was betrokken bij het witwassen van cocaïne-geld uit Latijns-Amerika.